Βιογραφικό Γεννήθηκα από μητέρα Άγγελο και πατέρα Κοινό Θνητό. Παντρεύτηκα μια Παναγιά και γέννησα πρόσφατα μια Νεράϊδα.
Πατρίδα μου ένας Παράδεισος που οι Θεοί τον βάφτισαν Πολύστυπο. Ονειροπατρίδα με τα όλα της. Αδέσποτα όνειρα σε κυκλώνουν την Άνοιξη και μεθυσμένα αεράκια σε ζαλίζουν το Φθινόπωρο. Ο Διόνυσος καραδοκεί "πουκατωθκιόν της Μαδαρής" με ένα τσαμπί σταφύλι κι ένα σφηνάκι ζιβανίας!
Στον ελεύθερο μου χρόνο μιλώ με τα φαντάσματα, ξεσκονίζω τα όνειρα μου και κυρίως φροντίζω τη συλλογή μου. Είμαι συλλέκτης... Συλλέγω χαμόγελα και αδέσποτα βλέμματα... κυρίως εκφραστικά (σαν εκείνο της Αγάπης Χ. που το 1993 κόντεψε να με σκοτώσει) Για τα χαμόγελα θα μιλήσουμε στη συνέχεια αναλυτικότερα.
Είμαι φανατικός ακροατής του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Κουγιουμτζή, του Βαγγέλη Κορακάκη, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Χρήστου Θηβαίου και των Χαΐνηδων.
Ζηλεύω την πένα του Μανώλη Πάππου και του Χρήστου Κωνσταντίνου.
Ζηλεύω επίσης και κάποιες άλλες πένες που δεν χαϊδεύουν ντέλια αλλά κόλλες από χαρτί. Αυτή του Μιχάλη Γκανά του γητευτή των Ονείρων, αυτή του Χρήστου Θηβαίου του Φιλοσόφου, αυτή του Θανάση Παπακωνσταντίνου του Αστρονόμου, αυτή του Δημήτρη Αποστολάκη του Ελεύθερου - του Χαΐνη (Επαναστάτη), αυτή του Λουδοβίκου του Παραμυθά και αυτή του Κώστα Τριπολίτη του Κοινωνικού Χειρουργού (που κόβει φλέβες και άπονες εξουσίες με νυστέρια και λεπίδες της ψυχής)
Πιστεύω ακράδαντα στην Καθημερινή Καλοήθη Μικροτρέλα που δεν αφήνει μεταστάσεις στο Κεντρικό Νευρικό σύστημα (όπως την όρισε ο Αχαλίνωτος Δημήτρης Αποστολάκης) και χαίρομαι που ακόμη ζω με τους Αμαρτωλούς (όπως τους λύτρωσε η Σώτια Τσώτου - Άσε με στο μεθοκόπι έτσι είν΄οι ανθρώποι όσο αμαρτωλοί κι ωραίοι τόσο άνθρωποι...)
Σας κλείνω λοιπόν, ραντεβού στον Παράδεισο δηλ. στην καθημερινή μας Κόλαση που την εξαγνίζουν λυτρωτικά όλοι αυτοί που αγαπάμε!
Πατρίδα μου ένας Παράδεισος που οι Θεοί τον βάφτισαν Πολύστυπο. Ονειροπατρίδα με τα όλα της. Αδέσποτα όνειρα σε κυκλώνουν την Άνοιξη και μεθυσμένα αεράκια σε ζαλίζουν το Φθινόπωρο. Ο Διόνυσος καραδοκεί "πουκατωθκιόν της Μαδαρής" με ένα τσαμπί σταφύλι κι ένα σφηνάκι ζιβανίας!
Στον ελεύθερο μου χρόνο μιλώ με τα φαντάσματα, ξεσκονίζω τα όνειρα μου και κυρίως φροντίζω τη συλλογή μου. Είμαι συλλέκτης... Συλλέγω χαμόγελα και αδέσποτα βλέμματα... κυρίως εκφραστικά (σαν εκείνο της Αγάπης Χ. που το 1993 κόντεψε να με σκοτώσει) Για τα χαμόγελα θα μιλήσουμε στη συνέχεια αναλυτικότερα.
Είμαι φανατικός ακροατής του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Κουγιουμτζή, του Βαγγέλη Κορακάκη, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Χρήστου Θηβαίου και των Χαΐνηδων.
Ζηλεύω την πένα του Μανώλη Πάππου και του Χρήστου Κωνσταντίνου.
Ζηλεύω επίσης και κάποιες άλλες πένες που δεν χαϊδεύουν ντέλια αλλά κόλλες από χαρτί. Αυτή του Μιχάλη Γκανά του γητευτή των Ονείρων, αυτή του Χρήστου Θηβαίου του Φιλοσόφου, αυτή του Θανάση Παπακωνσταντίνου του Αστρονόμου, αυτή του Δημήτρη Αποστολάκη του Ελεύθερου - του Χαΐνη (Επαναστάτη), αυτή του Λουδοβίκου του Παραμυθά και αυτή του Κώστα Τριπολίτη του Κοινωνικού Χειρουργού (που κόβει φλέβες και άπονες εξουσίες με νυστέρια και λεπίδες της ψυχής)
Πιστεύω ακράδαντα στην Καθημερινή Καλοήθη Μικροτρέλα που δεν αφήνει μεταστάσεις στο Κεντρικό Νευρικό σύστημα (όπως την όρισε ο Αχαλίνωτος Δημήτρης Αποστολάκης) και χαίρομαι που ακόμη ζω με τους Αμαρτωλούς (όπως τους λύτρωσε η Σώτια Τσώτου - Άσε με στο μεθοκόπι έτσι είν΄οι ανθρώποι όσο αμαρτωλοί κι ωραίοι τόσο άνθρωποι...)
Σας κλείνω λοιπόν, ραντεβού στον Παράδεισο δηλ. στην καθημερινή μας Κόλαση που την εξαγνίζουν λυτρωτικά όλοι αυτοί που αγαπάμε!
